روز شنبه هجدهم شهریور ۱۳۵۷ است و اعضای گروه‌های عارف و شیدا، هریک آشفته‌تر از دیگری به مرکز رادیو تهران می‌رسند!
آن ۱۷ شهریور را “جمعه سیاه” نامیدند، جمعه ای که در آن بسیارانی در تظاهرات جان خود را از دست دادند.
نامه‌ی استعفای جمعی به خط محمدرضا شجریان مرقوم و تحویل هوشنگ ابتهاج می‌شود. و شاید در همان لحظاتِ خشم و غم گروه چاووش متولد شد!
از فردای آن روز زمانه و روزگارِ تازه‌ای برای موسیقی سنتی ایران رقم خورد. مدتی تمرینات در زیرزمین منزل محمدرضا لطفی برگزار شد و بعد به خانه‌ای که روزگاری منزل مسکونی هوشنگ ابتهاج بود و حالا به اجاره‌ی گروه «چاووش» درآمده، می‌روند.
همراه و هم‌صدای مردم می‌شوند در روزهایی که «زمانه قرعه‌ی نو می‌زند به نام شما»، روزهای «برادرانی که غرق خون بودند» و «ایران، سرای امید»!
این اپیزود رادیو نیست به قصه‌ی کانون چاووش و همسایگانش در ساختمان شماره‌ ۱۱۰ خیابان حقوقی، حوالی پیچ شمیران می‌پردازد. ساختمانی پر از داستان‌های شنیدنی و پر ابهام‌!
از شکل‌گیری انتشارات کارنامه، تا ایجاد موسسه فرهنگی ماهور.حضور یکی از قدیمی‌ترین کانون‌های تبلیغاتی به نام “آوازه” یا “سیته”. مکتب‌خانه‌ی میرزا عبدالله، کارگاه سازسازی، دفتر آوای شیدا و البته عمر کوتاهِ شورای نویسندگان و هنرمندانِ ایران.
قصه‌ی کانون چاووش و اعضایش از روزهایی که دل‌شان پرامید بود، سازهایشان را نشکسته بودند، صدایشان خاموش نشده بود تا روزهای پلمپ و هجرت و سکوت…